Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Sit sane ista voluptas. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Omnis enim est natura diligens sui.

Videsne quam sit magna dissensio? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?